Pandemia ka krijuar pasiguri, raporti individ – komunitet ndryshime dramatike!
Pas cunamit shëndetësor dhe ekonomik, tani është dimensioni social dhe social-shëndetësor që ngre shqetësime të veçanta në lidhje me ndikimin e pandemisë në shoqëri. Një dimension shoqëror që është përballur me një përvojë krejtësisht të re krahasuar me të kaluarën, nga këndvështrime të ndryshme: ai i marrëdhënieve njerëzore dhe familjare, ai i marrëdhënies midis të rinjve, familjes dhe shkollës, ai i marrëdhënies me planetin dhe mjedisi natyror e shtazor. Një eksperiment i pashembullt shoqëror, ai me të cilin jemi vendosur si qenie njerëzore gjatë periudhës së distancës fizike dhe shoqërore dhe bllokimit, me të cilin kurrë nuk do të kishim menduar se do të duhet të merreshim.
Sa i përket marrëdhënieve njerëzore dhe familjare, ne e gjetëm veten të ballafaquar me një eksperiment të vetmisë totale për disa, të shkëputjes nga shumë afeksione të rëndësishme për të tjerët, të bashkëjetesës së detyruar dhe të vazhdueshme në hapësira të mbyllura me anëtarët e familjes. Me fjalë të tjera, tema e marrëdhënies midis individit dhe komunitetit ka pësuar ndryshime dramatike.
Për shumë njerëz, në fakt, ndonjëherë për herë të parë, lindi mundësia për të reflektuar në një mënyrë të qetë dhe të gjerë mbi jetën e tyre dhe në botën e tyre të përvojave, për të zgjedhur momente shkëmbimi dhe bisede me të tjerët, për të thelluar marrëdhëniet e tyre të rëndësishme brenda rrethit të njohjeve të veta, për të përjetuar forma të ndryshme të spiritualitetit, përqendrimit dhe relaksimit dhe momenteve të fetarisë, mbase në distancë, por me një intensitet të veçantë.
Por në të njëjtën kohë vumë re peshën e izolimit dhe dramën e heshtjes dhe zbrazëtisë që janë theksuar në jetën e kaq shumë njerëzve të tjerë, të rinj dhe të moshuar. Në fakt, shumë në këtë situatë ndihemi të çorientuar, nga një “kaos i brendshëm” që ka lidhje me problemet ekzistenciale, ekonomike dhe të vlerës që përkeqësohen në krizë dhe përhapin pasiguri dhe dyshime për ekzistencën. Familjet e kanë gjetur veten në një vështirësi të madhe, shtëpia është kthyer në një shkollë dhe një shesh lojrash, por transformimi më i vështirë është ai psikologjik.
Si do jetë e ardhmja? Askush nuk jep një përgjigje të saktë. Por të gjithë janë të një mendje. Jeta jonë ka ndryshuar dhe gjërat nuk do jenë si më parë.
Përgatiti: I.Koti
